Gerrit woont in de jaren ‘90 met zijn vriendin in een rustig dorpje in Brabant. Hij heeft het ogenschijnlijk goed voor elkaar. Maar niets is minder waar. Gerrit zit in een relatie waarin hij veel te verduren heeft. Zowel fysiek als mentaal is het een ongezonde relatie. Op een dag besluit Gerrit dat het genoeg is. Hij verlaat zijn vriendin en gaat alleen verder.
Na heftige periode, met beschuldigingen over en weer, vertrekt Gerrit uit het huis waar hij met zijn ex-vriendin woonde.
“Ineens had ik geen onderdak meer”
"Ineens had ik geen onderdak meer." vertelt Gerrit. “Mijn stiefdochters adviseerden me naar Den Bosch te gaan. Daar zit een daklozenopvang waar ik misschien wel terecht kon.”
Gerrit vertrekt naar Den Bosch. Een stad waar hij niemand kent, maar in ieder geval een dak boven zijn hoofd heeft. Bij de opvang leert hij Tsjerk kennen, die op dat moment zijn begeleider is. Een ontmoeting die later van groot belang blijkt te zijn.
Na een paar maanden ontmoet Gerrit op diezelfde daklozenopvang zijn nieuwe vriendin. Gerrits’ nieuwe liefde gaat vanuit de opvang weliswaar in een speciale vrouwenopvang wonen, maar de relatie houdt stand. “We kregen allebei op hetzelfde moment een huis aangeboden. We werden op slag verliefd op de woning die mijn vriendin kreeg toegewezen. We besloten daar te gaan samenwonen.”
Lange tijd gaat het goed, maar ook deze relatie strandt uiteindelijk. Gerrit verhuist naar een studio in Tilburg. Al die tijd blijft Tsjerk met hem in contact. Inmiddels is Tsjerk gestart met Linc naar Zorg en Gerrit is een cliént van het eerste uur. Gerrit woont op verschillende locaties van Linc naar Zorg, voordat hij uiteindelijk terecht komt in een appartement in Den Bosch. Daar heeft hij nu zijn eigen plek.
“Gelukkig komen de meiden regelmatig langs”
“Het was erg wennen” vertelt Gerrit. “Ik hou van mensen om me heen. De rust vloog me soms echt aan. En dat ik door allerlei lichamelijke klachten slecht ter been ben, helpt ook niet. Gelukkig komen “de meiden” regelmatig langs.” Met de meiden, bedoelt Gerrit zijn coaches van Linc naar Zorg. Hij heeft hij veel contact met ze. Ze nemen hem mee voor een korte wandeling of ze koken en eten samen. Gerrit haalt veel kracht uit deze contacten. Iedere dag even kort contact, al is het maar een appje, doet hem goed.
“Ik dacht steeds dat ik corona had”
Als Nederland in maart 2020 in lockdown gaat, heeft dat grote impact op Gerrit. Zijn coaches kunnen niet langer zomaar bij hem langsgaan en beeldbellen wordt de norm. Gerrit komt de deur alleen nog uit voor het doen van boodschappen.
“Ik vond het verschrikkelijk. Ik was bang, want door mijn gezondheidsklachten loop ik meer risico. Ik dacht steeds dat ik corona had.” Gerrit heeft het in die periode erg moeilijk met zichzelf en de maatregelen.
“Ik was helemaal klaar met alles”
“Mijn angsten en frustraties uit ik in zo’n geval naar mijn omgeving. De mensen die dicht bij me staan, moeten het verduren. Op een gegeven moment was ik helemaal klaar met alles. Ik wilde ook geen contact meer met Linc naar Zorg.” Maar de mensen van Linc blijven om hem heen staan. Zodra het weer kan, gaan ze bij Gerrit langs. Ze spreken buiten af, gaan koffie drinken bij de benzinepomp om de hoek en maken wandelingen met hem.
Lente 2021. Gerrit zit nog steeds veel binnen, maar er is verbetering in zicht. Binnenkort krijgt hij een scootmobiel. Zijn ticket naar vrijheid. “Eindelijk kan ik dan weer wat verder weg gaan dan 100 meter van mijn voordeur. Even zelf mijn medicijnen ophalen bij de apotheek of gewoon een rondje maken door de wijk.” De angst om corona te krijgen blijft, maar dat hij weer de hort op kan, doet hem goed.
Corona beheerst de komende periode ieders leven, dat is duidelijk. Maar Gerrit heeft er vertrouwen in dat het goed komt. En áls het goed komt, heeft hij de plannen al klaarliggen. Met zijn coaches heeft ij al zitten fantaseren over wat ze gaan doen. “Met de één ga ik naar Zuid-Limburg om daar te gaan tokkelen. Met de ander ga ik richting Oirschot, om een kaarsje aan te steken in het kapelletje . Daar kwam ik zó graag, ik kan niet wachten om weer eens te gaan.”
Gerrit is Linc naar Zorg enorm dankbaar. “Ze zijn er voor me. Altijd en overal. Als ik me slecht voel, mijn dag niet heb, een vraag heb of gewoon even aanspraak wil. “ Met Tsjerk heeft hij ook nog regelmatig contact. “Als ik op zondagmiddag wielrennen zit te kijken en ik ontvang van Tsjerk een appje dat hij ook kijkt, is mijn dag weer goed. Ik voel me niet meer zo alleen en ik weet dat er mensen zijn waar ik op terug kan vallen. Ik mag zijn wie ik ben en dat is heel veel waard.“